Het niets dat alles is (1)
Het enige waarvan ikzelf het echt waard vind om iets over te schrijven is ‘het niets dat alles is’. ‘Dat wat is’. ‘Dat wat wij zijn’.
Door: Eddy Karrenbelt
Tegelijkertijd weet ik dat dit niet echt kan. ‘Het niets dat alles is’, is van vóór het woord.
Is van waar wij nog niet waren begonnen te zijn.
Is wat we kunnen ontdekken, als we ons met niets meer identificeren. Niet met onze persoonlijkheid, onze verlangens en angsten, onze concepten, vorm en naam, met niets.
Mensen uit allerlei levensbeschouwingen hebben door de eeuwen heen sluiers opgelicht en geschreven wat kan bijdragen aan dat het zich aan ons, in ons, openbaart. Teksten aangereikt waarbij, voorbij de woorden, de ‘klank’ van ‘dat wat is’ doorklinkt. Teksten niet om in eerste instantie te begrijpen, maar om door geraakt te worden en te herinneren. Herinneren wat niet kan worden beschreven. Herinneren wat we zijn: vrede, vrijheid, wijsheid en geluk. De ‘grondstof’ van alles wat bestaat, alles en allen, zijn en liefde.
‘In ons is eeuwige stilte en leegte, maar de stilte zingt, de leegte is volheid, het ontbreekt ons aan niets’.
Je kunt het niet kennen totdat je ontdekt dat je het bent. Altijd al was. Er is geen weg naar toe. Wees stil, zodat het niets jou kan vinden.
je naam is niet te noemen
geen fluister in jouw oor
miljoenen lieve zoenen
doen zich bescheiden voor
jouw ruimte onvoorstelbaar
omvat het heel heelal
de diepte van de oceaan
is niemendal
ik hou van jou
jij bent de stilte
waar elk geluid om vraagt
… de liefde
die alles baart
niemand kan jou vinden
een glimp van jouw gezicht
wordt zichtbaar
als de sluier oplicht
ik hou van jou
de druppel is de oceaan
het einde het begin
de ruimte in ons hart
daar ben jij in
keer binnenste buiten
ontdek de bron
leef de stilte
verwelkom
Gepubliceerd op Ongrond.nl