Kleuren in het witte land
Niet zo vaak meer, kunnen wij verblijven in een winterlandschap. Genieten van het glinsterende, witte land en luisteren naar de stilte van de sneeuw. De stilte die ons bij onze eigen stilte kan brengen.
Het niets dat alles is
Niet zo vaak meer, kunnen wij verblijven in een winterlandschap. Genieten van het glinsterende, witte land en luisteren naar de stilte van de sneeuw. De stilte die ons bij onze eigen stilte kan brengen.
Mijn ouders waren wel gelovig maar niet praktiserend. Mijn oudere zus en ik kwamen in aanraking met het geloof, doordat twee kinderen uit de buurt ons meenamen naar catechisatie. Het was in die tijd, mijn kinderjaren, dat voor mij zonde en schuld hun intrede deden en God vaak over mijn schouder meekeek of ik niet zondig was.
Voor velen en ook voor mij biedt de schoonheid en kracht van de natuur troost in moeilijke tijden. De grootste troost vinden wij echter in het Ene. In wie wij wezenlijk zijn.
Wij mensen, zijn vaak kastanjes, nog verstopt in onze netelige jas. Het is moeilijk voor het licht om er doorheen te schijnen. Maar voor iedereen komt er een tijd dat de schil openbreekt.